De ouder als bemiddelaar in het ontwikkelproces: Denkstimulering Thuis

Of kinderen nu over (boven)gemiddelde of over heel beperkte leermogelijkheden beschikken: zij ontwikkelen zich het beste bij een opvoedkundige aanpak die hen vanuit liefde en betrokkenheid uitdaagt. Het stimuleren van denkvaardigheden en sociale vaardigheden leert hen zelfstandig problemen op te lossen in de verschillende situaties waarin een probleem voorkomt en geeft hen de kracht om de uitdaging van het leren aan te gaan. De ouders spelen als opvoeders hierbij een noodzakelijke rol. Want wat moeten onze kinderen als wij hen niet begeleiden in hun ontwikkeling en hen uitdagen de wereld te verkennen?

Stimuleren van denkvaardigheden,
een noodzaak want de maatschappij verandert!!!

Bevorderen van het leervermogen
Uitgangspunt van Denkstimulering is dat elk kind een onbeperkt leervermogen kent (geen plafond) en het recht heeft zich te ontwikkelen. Het leervermogen ontwikkelt zich op het moment dat een kind gaat begrijpen en voelen hoe en waarom het leert en zo de beschikking krijgt over een cognitief gereedschap dat hem leert te leren. Zo wordt kennis gereedschap dat thuis, maar ook buiten en op school belangrijk is voor de ontwikkeling van het kind op alle levensterreinen. Het aanleren van deze gereedschappen vergt een activerende interactie en een aanpak die aanzet tot het actief verwerken van de aangeboden leerervaringen.

Daarnaast is een ontwikkelingsgerichte opvoeding noodzakelijk. De methode vereist tevens dat het gehele netwerk van het kind ingezet wordt om te komen tot een optimaal gebruik van deze cognitieve gereedschappen. Het netwerk van het kind is groot en bestaat uit het gezin, de school, de sportvereniging, de kerk, zijn vrienden, etc. Zij maken allemaal onderdeel van zijn netwerk en zijn dus ook onderdeel van het wel of niet ontwikkelen van het kind.

Hoe het leervermogen te bevorderen?
Het Denkstimuleringsprogramma baseert zich op de door Prof. Pnina Klein en Prof. R. Feuerstein ontwikkelde theorie van het geloof in veranderbaarheid en de onbeperkte behoefte van ieder kind om zich te ontwikkelen. Een theorie die ervan uitgaat dat de sociaal-emotionele, cognitieve en verbale ontwikkeling van ieder kind te stimuleren is door tussenkomst van de opvoeder. Dit kan als een ouder die het kind door middel van een dialoog in alledaagse situaties denk- en taalvaardigheden aanbiedt, waardoor het kind effectiever en zelfstandiger leert denken. Met als hoogste doel het kind de kans te geven om de maatschappij te begrijpen en hem/haar zodanig toe te rusten dat het kind zijn of haar plaats in deze maatschappij kan vinden, ontwikkelen en vasthouden.

Kunnen we in onze huidige cultuur en maatschappij werkelijk staan voor de kwaliteiten van de kinderen, wij willen ervoor gaan, het mogen geen loze woorden zijn. Deze uitspraak is mooi op papier, in onze praktijk krijgt het handen en voeten.

Willen wij zelf wel veranderen?
Maar met bovenstaande leggen wij ons als ouders/opvoeders een forse verplichting op, want in de snel veranderende maatschappij zullen wij steeds weer mee moeten veranderen. Want als wij niet veranderen, waarom zouden onze kinderen dat dan wel doen? De grote uitdaging is dus niet alleen hoe we onze kinderen moeten toerusten, maar ook hoe wij ons zelf toerusten om de huidige samenleving te begrijpen en uit te leggen. Om vervolgens onze kinderen te ondersteunen en hen ruimte te geven om de wereld te ontdekken en te begrijpen.

Voorwaarde is en blijft het geloof van de ouders/opvoeders in de krachten en kwaliteiten van hun kind en de wil te zoeken naar wat wèl kan als bepaalde mogelijkheden zijn afgesloten.